wróć... Odchowanie szczeniąt
Jeśli suka podczas porodu zachowuje się nerwowo a miot nie jest zbyt liczny i 4-5 godzin po urodzeniu się pierwszego szczeniaka, wszystkie oseski są już na świecie, dostawienie szczeniąt do sutków może odbyć się po zakończeniu porodu. Powinniśmy jednak spróbować dostawiać szczeniaki bezpośrednio po urodzeniu i oczyszczeniu ich przez sukę. Sprawdźmy czy mają odruch ssania i obserwujmy czy jedzą. Jeśli przez co najmniej 2 minuty ssą z jednego sutka, naciskając go przednimi łapkami to znaczy, że suka ma mleko. Gdyby po kilku pociągnięciach postanowiły zmienić sutek to znaczy, że w tym poprzednim pokarmu nie było wystarczająco dużo.
Ważne aby nie czekać zbyt długo z nakarmieniem szczeniaków. Siara czyli pierwsze mleko suki zawiera bardzo dużo przeciwciał, które uodparniają szczeniaki w pierwszych chwilach ich życia. Tego naturalnego pokarmu nie zastąpi żaden zamiennik. Gdy mamy do czynienia ze zbyt nerwową suką, początki laktacji będą dla nas trudne. Spędzimy sporo czasu na pilnowaniu suki, tak by młode się najadły.
Jeśli szczenięta jedzą, a po posiłku zasypiają, nie piszczą i nie zachowują się nerwowo to znak, że wszystko jest w jak najlepszym porządku. Niepokoić możemy się wówczas kiedy małe są głośne i kręcą się wokół kojca tak jakby pływały. Może to być oznaka zaparcia lub kolki. Niekiedy wystarczy rozmasować lekko brzuszek szczeniaka, innym razem trzeba podać kropelkę preparatu dla niemowląt na wzdęcia. Nasza interwencja w takich wypadkach powinna być szybka, ale przemyślana, a kiedy nie mamy doświadczenia, zawsze kontaktujmy się z lekarzem weterynarii.
W pierwszych chwilach po porodzie powinniśmy zważyć każde szczenię i zapisać jego wagę. Jeśli nie jesteśmy w stanie odróżnić psów, oznaczmy je specjalnymi obróżkami dla szczeniąt lub zawiążmy różnokolorowe nitki. Musimy to zrobić ostrożnie i zostawić odpowiednio dużo miejsca, aby psy się nie podusiły. Kontrola wagi każdego szczeniaka przez pierwsze dwa tygodnie ich życia powinna się odbywać raz dziennie. Później ważenie psów nie jest konieczne, a jeśli już to robimy, to zdecydowanie rzadziej, co kilka dni. Kiedy któreś ze szczeniąt traci na wadze, zwróćmy na nie szczególną uwagę, pomóżmy w jedzeniu, odstawmy szczeniaki, które nie mają problemów z dojściem do najlepszych sutków i dokarmiajmy te najsłabsze. Suka nie zrobi tego za nas. Psy kierują się innymi kryteriami. Dla nich najsłabsze szczenięta są tymi niepełnowartościowymi, natomiast silne osobniki bywają faworyzowane.
Kiedy wszystko przebiega prawidłowo, hodowca przez pierwsze 3 tygodnie życia miotu może tylko pomagać suce. Ważne jest aby podawać tę samą karmę, którą suka otrzymywała w ostatnich tygodniach ciąży. Podczas laktacji suka musi mieć nieograniczony dostęp do karmy i wody. Pamiętajmy aby był to starter lub dobrej jakości karma dla suk ciężarnych i karmiących. Jeśli hodujemy dużą rasę i decydujemy się na starter to musi być to karma dla psów ras średnich. Starter dla ras dużych podajmy dopiero szczeniętom.
Te zaczynamy dokarmiać w czwartym tygodniu (najczęściej ok. 24 dnia życia szczeniąt). Hodowcy przyjmują różne strategie. Niektórzy rozpoczynają dokarmianie młodych od mięsnego startera. To drobna, zbita mieszanka, bogata między innymi w fosfor i wapń. Kiedy psy radzą sobie z takim pożywieniem, hodowcy powoli przestawiają je na startera – suchą karmę. Są i tacy, którzy od razu zaczynają od suchych granulków, jeszcze inni moczą karmę starter aby szczeniętom łatwiej było ją przełknąć. Jeśli nie mamy doświadczenia w karmieniu szczeniąt, poradźmy się hodowców z dłuższym stażem lub lekarza weterynarii. Pamiętać należy o tym, że psy mają układ pokarmowy skonstruowany w taki sposób, że drastyczna zmiana podawanego pokarmu może u nich wywołać obfite biegunki. Nie powinniśmy do tego dopuszczać i karmę zmieniać stopniowo. Najpierw dokarmiać niewielkimi ilościami startera a jeśli w wieku siedmiu tygodni zdecydujemy się na zmianę karmy ze statera na inny rodzaj karmy dla szczeniąt, zróbmy to stopniowo. Najlepiej rozłóżmy zmianę karmy na 4 -5 dni i codziennie dokładajmy od 10 do 20 procent nowej karmy, zmniejszając odpowiednią ilość starej.
Młode psy najlepiej karmić często mniejszymi ilościami. Najczęściej hodowcy podają porcje 4 razy dziennie, według wskazań producenta. Nie poleca się ciągłego dostępu do karmy, szczeniaki powinny natomiast mieć nieograniczony dostęp do wody. Hodowcy ras długowłosych (maltańczyki, shih-tzu) uczą młode picia z poideł. Dzięki nim włosy na pyszczkach nie są mokre i nie powoduje to przebarwień.
Podczas odchowu szczeniąt bardzo ważna jest ich pielęgnacja. Chodzi o to by młode były czyste, aby ich pazurki były delikatnie spiłowane (jeśli są zbyt długie, sutki i ich okolice mogą zostać poranione). Ważne by w pielęgnacji szczeniąt zachować rozsądek. Nie mogą być zbyt długo mokre, bo to grozi przeziębieniem. Myć możemy je dopiero wówczas kiedy są przez nas dokarmiane i matka przestaje je wylizywać. Wcześniej ograniczmy się jedynie do ich wycierania (w razie potrzeby) i piłowania pazurków.
W kwestii odrobaczeń i szczepień powinniśmy się skontaktować z naszym lekarzem weterynarii, zazwyczaj pierwsze odrobaczenie wykonuje się u trzytygodniowych szczeniąt a pierwsze szczepienie u sześciotygodniowych. Regulamin Kennel Club zakłada, że najwcześniej możemy przekazać szczeniaki do nowych domów w wieku ośmiu tygodni. Pod żadnym pozorem nie powinniśmy wydawać ich wcześniej. Zazwyczaj na ósmy tydzień życia szczeniaka przypada drugie szczepienie przeciwko chorobom zakaźnym. Jeśli mamy pewność, że szczenię opuści nasz dom w wieku 56 dni, nie wykonujmy drugiego szczepienia. Szczenię nie powinno być szczepione bezpośrednio przed zmianą domu, ponieważ po zastrzyku jest osłabione a zmiana domu, nawet jeśli odbywa się przy dużym zaangażowaniu hodowcy i nabywcy, zawsze jest związana z dużym stresem. Osłabione szczenię, które zmienia otoczenie bardzo łatwo zapada na groźne dla życia choroby. Dlatego należy pamiętać aby wydawać szczeniaki, u których szczepienie było wykonywane przynajmniej tydzień wcześniej.
(BKJ)
