wróć... Zakładamy hodowlę

Jeśli planujemy założyć hodowlę lub nawet tylko sprawdzić czy hodowanie psów to jest coś dla nas, powinniśmy zacząć od tego by kupić sukę lub psa i sukę z udokumentowanym pochodzeniem. Warto jeszcze na długo przed zakupem zdobyć odpowiednią wiedzę nie tylko o danej rasie, ale także o przepisach i regulaminie.  Zakup z nielegalnego źródła uniemożliwi nam prowadzenie hodowli. W przypadku wątpliwości skontaktujmy się z biurem Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Psa Rasowego Kennel Club, a pracownicy odpowiedzą na nasze pytania.

Jeśli decydujemy się na zakup jedynie suczki, wówczas powinniśmy zwrócić uwagę na to aby posiadała możliwie jak najlepsze pochodzenie. Pamiętajmy by poinformować hodowcę o tym, że chcemy w przyszłości używać jej w hodowli. Jeśli będziemy mieli do czynienia z profesjonalistą wówczas podpowie, które szczenię wybrać.

Kiedy od razu kupujemy parkę, do kwestii pochodzenia psów musimy podejść dużo bardziej skrupulatnie. Trzeba dokładnie wypytać hodowców o przodków zarówno psa jak i suki, sprawdzić czy nie ma pokrewieństwa, a w razie pytań skontaktować się z biurem Kennel Clubu. Powinniśmy przy tym uzbroić się w cierpliwość. Przy poszukiwaniu szczeniaka z odpowiednim dokumentem pochodzenia, trzeba wziąć pod uwagę obszar całego kraju, a w niektórych przypadkach istnieje konieczność sprowadzenia psa z zagranicy.

Wybierając rasę, którą będziemy chcieli hodować, nie kierujmy się sugestiami znajomych lub też panującą modą. Trzeba wziąć pod uwagę przede wszystkim własne preferencje i możliwości lokalowe. Popularność konkretnej rasy przemija. Pamiętajmy o tym  i nie sugerujmy się chwilowymi trendami. Jak pokazuje doświadczenie wielu hodowców decyzja o wyborze psów ras rzadszych jest najczęściej decyzją dobrą. Będziemy mieli mniejszą konkurencję a zarobione w ten sposób pieniądze dadzą nam możliwość rozwijania hodowli, poprawiania warunków w jakich przebywają psy a w konsekwencji przyczyniają się do tego, że z czasem stajemy się ekspertami w hodowli danej rasy.
Rasy rzadsze mają też jeszcze jedną dużą zaletę: rzadko są rozmnażane w pseudohodowlach (pseudohodowcy kierują się tylko modą i wybierają wyłącznie te rasy, które mają najwięcej wyników wyszukiwania w Internecie). Popularność konkretnej rasy zazwyczaj prowadzi do tego, że zyskuje ona złą opinię. Przykładem mogą tu być agresywne rzekomo Amstaffy czy Rottweilery albo chore Buldogi francuskie. W dobrych hodowlach dba się o to by rozmnażać psy zdrowe i bierze się odpowiedzialność za te, które mogą urodzić się chore. Duża popularność przekłada się na dużą liczbę psów danej rasy w pseudohodowlach i w konsekwencji na zepsucie opinii o ich psychice lub zdrowiu. Wybór bardzo popularnej rasy może też, choć nie musi, doprowadzić do tego, że przez problemy ze sprzedażą szczeniąt (a te prędzej czy później nastąpią) lub z konsekwencjami złej opinii o rasie, szybko zniechęcimy się do nowego hobby.

Kiedy można załozyć hodowlę psów rasowych i nabyć uprawnienia hodowlane?

Pamiętać należy, że psy rasowe nabywają uprawnienia hodowlane w określonym czasie (w zależności od rasy jest to 12 lub 15 miesięcy). Rasy miniaturowe i wielkogłowe wcześniej mogą zostać psami hodowlanymi a o szczegóły zawsze powinniśmy dopytać pracowników biura KC. Kiedy zdecydujemy się na udział w wystawie pamiętajmy o tym, że psy startujące w klasach baby i szczeniąt nie mogą być zakwalifikowane do hodowli na podstawie oceny. Dopiero ocena z klasy młodzieży (a później także, pośredniej, otwartej i użytkowej)  umożliwia uzyskanie uprawnień hodowlanych. Pies musi być oceniony jako doskonały aby mógł zostać reproduktorem, suka otrzyma uprawnienia nawet z oceną bardzo dobrą. Oceny umożliwiające uzyskanie uprawnień są przyznawane psom co najmniej dziewięciomiesięcznym, ale wpis do rodowodu dokonywany jest przez pracownika biura KC dopiero po ukończeniu odpowiedniego wieku (12 lub 15 miesięcy, w zależności od rasy).

Nie każdy pies i nie każda suka po uzyskaniu wysokiej oceny na wystawie otrzyma uprawnienia. Jeśli zdecydowaliśmy się na hodowlę owczarków powinniśmy pamiętać o tym, że konieczne będzie także wykonanie prześwietlenia dysplazji stawów biodrowych i uzyskanie wyniku badania od lekarza weterynarii. Prześwietlenie pod kątem dysplazji stawów powinno się wykonać także u innych ciężkich psów (choć nie we wszystkich rasach jesteśmy do tego zobligowani regulaminem).

Nie wszyscy muszą mieć ochotę na udział z psem w wystawie. Jeśli tego nie chcemy, nie oznacza to, że hodowli nie założymy. Nasz pies może przejść przegląd hodowlany. Skontaktujmy się z biurem Kennel Clubu i poinformujmy o naszych planach. Zostaniemy poproszeni o przesłanie dokumentu psa do weryfikacji i dowiemy się więcej na temat przeglądu hodowlanego.

Ważne jest abyśmy przed kryciem mieli pewność, że psy, które mają w przyszłości zostać rodzicami szczeniąt, są zdrowe, przebadane, posiadają odpowiednie dokumenty i wpis o uprawnieniach hodowlanych. Kiedy nie jesteśmy pewni czy wszystko, pod tym względem, jest w porządku, zapytajmy, jeszcze przed kryciem, pracowników biura KC. Później bywa niestety za późno i może dojść do sytuacji, w której będziemy rozczarowani tym, że nie dopełniliśmy wszystkich wymagań regulaminowych.

Jeśli jesteśmy właścicielami suki hodowlanej a w naszej hodowli nie ma reproduktora tej samej rasy, będziemy musieli takiego poszukać. Możemy podjąć poszukiwania na własną rękę lub skorzystać z portalu Kennel Clubu. Kiedy sami znaleźliśmy reproduktora pamiętajmy o tym aby przed kryciem zweryfikować czy posiadany przez niego dokument i uprawnienia zostaną zaakceptowane przez Kennel Club.
Ponieważ tak dużo aspektów związanych z kryciem podlega weryfikacji i akceptacji zarządu, nie możemy poszukiwań reproduktora odkładać do ostatniej chwili. Kiedy zauważymy, że u suki zaczęła się cieczka a nie mamy dla niej reproduktora, to może się okazać, że nie zdążymy go znaleźć przed dziewiątym dniem rui, kiedy to zazwyczaj odbywa się pierwsze krycie.

W hodowli powinniśmy przede wszystkim zapewnić psom komfort i bezpieczeństwo. Zaczynamy z reguły od jednego, dwóch psów. Przeważnie mieszkają one z nami w domu. W takich sytuacjach dobrostan zwierząt jest zachowany ale pojawia się inny problem. Regulamin hodowli OSPR Kennel Club zobowiązuje hodowców do tego by suki w okresie rui trzymane były osobno. Jeśli w domu przebywa tylko jeden pies a w danej cieczce suka hodowlana może być pokryta, wspólne ich przebywanie jest wskazane i nie nastręczy nam problemów. Sytuacja komplikuje się wówczas gdy mamy więcej niż jednego płodnego samca lub gdy suka musi mieć przerwę od kryć (limit kryć to jeden z podstawowych wymogów regulaminowych KC). Dlatego powinniśmy dołożyć wszelkich starań aby możliwe było odseparowanie psów kiedy zachodzi taka potrzeba.

Z czasem kiedy psów w hodowli będzie przybywać powinniśmy pomyśleć o budowie odpowiednich pomieszczeń dla nich. Choć w polskim ustawodawstwie nie ma szczegółowych przepisów dotyczących zachowania dobrostanu zwierząt domowych, to jednak Kennel Club zobowiązuje swoich hodowców do tego by psy były trzymane w pomieszczeniach o odpowiedniej dla danej rasy wielkości, z odpowiednią dla danej rasy temperaturą i podłożem umożliwiającym utrzymanie kojca w czystości. Stając się członkiem Kennel Clubu zobowiązujemy się do tego by dbać o nasze psy i szczenięta, które urodzą się w naszej hodowli. Wyrażamy także zgodę na to, że poddamy się kontroli, którą bez zapowiedzi mogą przeprowadzić członkowie zarządu KC, inspektorzy zatrudnieni przez klub lub upoważnieni przez zarząd funkcjonariusze Straży dla Zwierząt w Polsce.

W sytuacji kiedy mamy więcej psów (przynajmniej pięć) np. kiedy przenosimy naszą hodowlę z innego związku, obowiązkowo podlega ona odbiorowi przez inspektora lub sędziego wpisanego na listę Kennel Clubu. Tylko hodowla, która spełnia wszystkie wymogi w zakresie dobrostanu zwierząt może być zarejestrowana w KC. Walka z pseudohodowlami jest bardzo trudna, ale Kennel Club robi wszystko aby klatkowe fabryki psów a także mniejsze hodowle nietrzymające standardów zniknęły z rynku. Przy współpracy ze Strażą dla Zwierząt i nabywcami szczeniąt a także wskutek licznych niezapowiedzianych kontroli, zarządowi Kennel Clubu udaje się wykluczyć je ze Stowarzyszenia. Jasne jest, że nie w każdej hodowli psy będą spały w łóżkach, miały do dyspozycji duży ogród i basen (takie wygody niekiedy się zdarzają). Nie chodzi o to by zapewnić psom warunki luksusowe. Psy muszą mieć odpowiednio dużo przestrzeni w kojcach, musi być w nich czysto, ciepło (według wymagań danej rasy, inna temperatura w przypadku beagla, inna kiedy trzymamy owczarka kaukaskiego), odpowiednio duży wybieg i stały dostęp do wody. Pomieszczenia w hodowli muszą być bezpieczne dla psów, które w nich przebywają a układ kojców musi dawać możliwość odseparowania suk w cieczce, suk ciężarnych  i chorych psów.

(BKJ)