Chipy i znakowanie psów

Hodowcy często słyszą to pytanie: po co jest ten chip? W przypadku wszystkich psów pełni funkcję identyfikatora w sytuacji, w której zwierzę się zgubi. U tych rasowych ma jeszcze inne znaczenie. Zastąpił tatuowanie zwierząt.

Znakowanie zwierząt mikrochipami stosuje się w naszym kraju od około 20-tu lat. Zanim stały się powszechne, psy rasowe znakowano tatuażami. Ta technika jest jeszcze stosowana, choć zostaje dość zdecydowanie wypierana przez elektroniczne transpondery. Pies posiadający dokument pochodzenia (metryka, rodowód, wypis z Księgi Wstępnej) musi być oznakowany (chipem lub tatuażem) aby możliwa była jego identyfikacja i sprawdzenie czy posiadany przez nas dokument faktycznie tyczy się danego psa. Informacja o numerze mikrochipa powinna być wydrukowana na dokumencie. Z oczywistych względów numer naklejony na metryce lub rodowodzie nie może być traktowany jak informacja w pełni wiarygodna. Taką naklejkę może nakleić każdy, natomiast wydruk jest wykonywany wraz z innymi informacjami na dokumencie przez klub, który wypis ze swojej Księgi Rodowodowej wydaje.

Pies się gubi i co dalej?

W Polsce nie ma niestety jednej centralnej bazy danych oznakowanych zwierząt towarzyszących. Istnieje wiele baz komercyjnych. Jeśli nasz pies jest oznakowany mikrochipem, powinniśmy zadbać o to by nasze dane zostały przypisane do tego mikrochipa w jak największej liczbie baz danych. Jeżeli posiadamy metrykę Kennel Clubu, wyrabiając rodowód automatycznie przepiszemy numer chipa psa na nasze dane w bazie KC. Pamiętajmy o tym by dane w bazach uaktualniać. Zmiana numeru telefonu, adresu mailowego czy miejsca zamieszkania powinna być odnotowana także w bazie danych pod numerem oznakowania zwierzęcia.
Osoba, która znajdzie psa sczytuje jego mikrochip (czytniki posiada wielu hodowców, a przede wszystkim lekarze weterynarii, straż miejska, policja, schroniska dla zwierząt). Kolejny krok to odnalezienie danych właściciela w bazach i nawiązanie z nim kontaktu telefonicznego, mailowego lub rzadziej pocztowego.

Mikrochipy do znakowania psów fot. Sante Animale

Skąd wziąć mikrochip?

Transpondery są hodowcom udostępniane przez klub lub lekarzy weterynarii. Jeśli posiadamy psa nierasowego lub rasowego oznaczonego tatuażem, a chcemy by dodatkowo został oznakowany mikrochipem, powinniśmy zapytać naszego lekarza weterynarii czy możemy u niego kupić transponder z normą ISO 11784/11785. Numer chipa składa się z 15 cyfr. Pierwsze 3 to zazwyczaj kod kraju dla którego został wyprodukowany. W przypadku Polski to 616. Należy unikać kupowania mikrochipów z niezweryfikowanych źródeł, zwłaszcza z hurtowni działających głównie w Internecie, jeśli nie mamy pewności, że mikrochip oferowany spełnia normy ISO, o których napisaliśmy powyżej. Taki transponder może być niebezpieczny dla zdrowia, a nawet życia naszego psa.
Należy podkreślić, że stosowanie dobrej jakości mikrochipów jest bezpieczne dla zwierząt, a oznakować nimi można nawet 4-tygodniowe szczenięta małych ras i nie będzie to miało dla nich żadnych skutków ubocznych.

W jakich sytuacjach oznakowanie jest ważne?

Chip naszego psa może, a nawet powinien być wpisywany na dokumentach i zaświadczeniach dotyczących naszego psa. Może to być np. zaświadczenie o szczepieniu przeciwko wściekliźnie, książeczka zdrowia psa, dokumentacja weterynaryjna, np. historia wizyt u lekarza weterynarii, zdjęcie RTG stawów biodrowych wykonywane po to by dokonać stosownego wpisu do rodowodu podczas wyrabiania uprawnień hodowlanych. W przypadku niektórych ras wymagane są także pozwolenia z urzędu (charty lub rasy agresywne). W tych dokumentach także można umieszczać informacje o oznakowaniu. Wiadomo wówczas o którego psa chodzi.

(BKJ)